Մի անգամ գեստապոյականները կախաղան էին հանում մի երեխայի: Հազարավոր վկաների աչքի առաջ երեխա կախելը չափազանց էր նույնիսկ էսէսականների համար: Բարձրանալով կախաղանի վրա, փոքրիկը, ում դեմքը, համաձայն Վիզելի հիշողությունների, հիշեցնում էր «թախծոտ աչքերով հրեշատկի» պատկերը, լռում էր: Այն թվում էր հանգիստ, միայն մեռելային գունատություն ուներ: Կալանավորներից ինչ-որ մեկը շշնջաց Վիզելի թիկունքում. «Ու՞ր է Աստվածը, որտե՞ղ է նա»: Երեխան մեռավ մոտ կես ժամում, և մի կույտի մեջ քշված բանտարկյալներին ստիպում էին նայել ուղիղ նրա դեմքին: Նույն ձայնը թիկունքից թառանչեց. «Հիմա որտե՞ղ է Աստվածը»: Եվ այդ ժամանակ Վիզելի հոգում հնչեց պատասխանը. «Որտե՞ղ է նա: Ահա նա, կախված է կախաղանից…»:
ԿԱՐԵՆ ԱՐՄՍԹՐՈՆԳ
Աղբյուրը՝ Հովիկ Չարխչյանի ֆեյսբուքյան էջ:
ԿԱՐԵՆ ԱՐՄՍԹՐՈՆԳ
Աղբյուրը՝ Հովիկ Չարխչյանի ֆեյսբուքյան էջ:
Комментариев нет:
Отправить комментарий