Այսպես, այս տարի նույնպես որոշեցինք այցելել չմշկասահքի: Մինչ այցելությունը սովորողների հետ նախապատրաստական աշխատանք կատարեցինք ՝ փորձելով ուսումնասիրել, հասկանալ, թե ինչպես պետք է այցելուն իրեն պահի սառույցի վրա ՝ տրավմաներից խուսափելու համար: Բնականաբար հայերենով նյութեր չկային, քանի որ բոլորս էլ գիտենք, որ ձմեռային մարզաձևերի այս ուղղությունը Հայստանում այդքան էլ զարգացած չէ: Դրա փոխարեն բազմաթիվ նյութեր գտանք ռուսերեն լեզվով, կարդացինք, քննարկեցինք և որոշեցինք թարգմանել:
Նախապատրաստական աշխատանք, թարգմանություններ.
Նման ճամփորդություններում ամենակարևորը փոխօգնությունն է: Ոմանք շատ լավ են վարում, ոմանք առաջին անգամ են կանգնում չմուշկների վրա: Սահել իմացողների խումբը հաճույքով իր վրա է վերցնում մյուսներին սովորեցնելու պարտավորությունը, հաճելի է նաև հետևելը՝ ինչպես է ընթանում այդ գործընթացը: Եվ վերջում, ինչպես կարդում եմ սովորողների պատումներում, ստացվում է, ինչ-որ բան լավ է ընթացել.
,,Քանի որ ես գիտեի քշել և լավ քշում էի, ես սովորեցնում էին քշել իմ ընկերուհիների և մնացածին,որոնք չգիտեին քշել չմուշկ:Երկար տանջանքներից հետո վերջապես ինչ- որ մեկը սովորեց քշել:Դա Վիկան էր:Ես շատ էի ուրախացել,որոհետև իմ տանջանքները իզուր չէին,,- պատմում է Ինեսա Պողոսյանը:
Տեսանյութ ընթացքից.
Լուսանկարներ.
Комментариев нет:
Отправить комментарий