Լեզվի հարցը: Լեզուն, որից մենք օգտվում ենք, ազդում է մեր
մտածողության վրա: Օրինակ, ֆրանսերենը մեծացնում է հոմանիշների և երկակի իմաստ ունեցող
բառերի թիվը, ունի նրբություններ և երանգներ, որոնք չափազանց օգտակար են դիվանագիտության
մեջ: Ճապոներենը, որտեղ բառերի իմաստը որոշվում է առոգանությամբ, պահանջում է մշտական
ուշադրություն խոսողի տրամադրության վրա: Քանի որ ճապոներենում, բացի այդ ամենից, գոյություն
ունեն քաղաքավարության բազմաթիվ մակարդակներ, ապա դա զրուցակիցներին թույլ է տալիս հենց ամենասկզբից պարզել իրենց տեղը սոցիալական
հիերարխիայում:
Լեզուն հանդիսանում է ոչ միայն կրթության և մշակույթի ձևը, այլ նա իր մեջ
պարունակում է հասարակությունը ձևավորող տարրերը՝ զգացմունքների ղեկավարումը, քաղաքավարության
գաղտնիքները: Այս կամ այն լեզվում <<սիրել>>,
<<դու>>, <<երջանկություն>>, <<պատերազմ>>, <<թշնամի>>, <<պարտք>>,
<<բնություն>>, բառերի հոմանիշների
թիվը վկայում է ժողովրդի՝ լեզուն կրողների, մոտ գերակշռող արժքենրի մասին:
Նաև անհրաժեշտ է իմանալ, որ անհնար է հեղափոխություն անել
՝ առանց հին լեզուն և բառապաշարը փոխելու, քանի որ հենց դրանք են խոսում կամ չեն խոսում
գիտակցության փոփոխության մասին:
Էդմոն Ուելս
Բացարձակ և հարաբերական գիտելիքների հանրագիտարան, հատոր
4:
Վերբեր <<Հրեշտակների կայսրությունը>>
Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Տաթևիկ Աբրահամյանի:
Комментариев нет:
Отправить комментарий