Վեներայի ծնունդը

Ես վերհիշում եմ նախկին գոյությունս: Ես հարուստ և ուժեղ չինացի վաճառական էի: Ճամփորդում էի իմ ծառանների հետ: Մեր վրա հարձակվեցին ավազակները: Նրանք ամեն ինչ վերցրեցին, իսկ հետո ստիպեցին ինձ սեփական գերեզմանս փորել և հրեցին դրա մեջ:  Ես աղաչում էի նրանց ինձ գոնե ողջ թողնել:  Նրանք ինձ մոտ շպրտեցին աղախիններից մեկին .<<Բռնի՛ր, թողնում ենք քեզ, զվարճացիր>>: Հետո նրանք մեր վրա հող լցրին: Հողը լցվել էր աչքերիս մեջ:  Աղախինը խեղդվեց առաջինը, և ես զգում էի, թե ինչպես է կյանքը լքում նրա մարմինը: Ես փորձում է դուրս գալ, ձեռքերով փորում էի հողը, բայց  չափազանց գեր էի, որ ազատվեի:  Չափից դուրս համեղ ուտեստներ…

Ես խեղդվում եմ: Ես տանել չեմ կարողանում այս սարսափելի գերությունը:  Բացում եմ աչքերս: Երբ ես չինացի վաճառական էի, մեռա սև տարածության մեջ:  Ես նորից բացում եմ աչքերս կարմիր գույն ունեցող տարածությունում:  Ես դեռևս բանտում եմ: Եվ կողքիս նորից դիակ է:

Դա Ջորջն է, իմ երկվորյակ եղբայրը, որին ես սպանեցի ՝ ինքս այդ չցանկանալով:

Ես խեղդվում եմ, ուզում եմ դուրս գալ այստեղից: Օ~դ, օ'դ տվեք:  Ես շարժվում եմ: Այսօր իմ մարմինը այդքան ծանր չէ: Ես խփում եմ ձեռքերով և ոտքերով, կռվում եմ ամբողջ ուժով:  Երևի թե կա ինչ-որ մեկը, ով կարող է օգնել ինձ դուրս գալ այստեղից:

Ահա մենք Վեներայի գլխավերևում ենք:

Ինչ-որ նրա գիտակցությունը կարգին չէ:  Ես փորձում եմ թափանցել նորածնի գիտակցության մեջ և տեսնում եմ, որ դա ինձ մոտ չի ստացվում: Այստեղ  է գտնվում մեր աշխատանքի սահմանը: Մենք չենք կարող կարդալ հաճախորդների մտքերը:

Երևի թե նրան տանջում են անցյալի հիշողությունները:  Ես շտապում եմ նրա վրա դնել մատնահետքս, բայց նա գրգռված է, շարժվում է առանց դադարի, և ես ոչ մի կերպ չեմ կարողանում դա անել:

-Նրա մոտ վախի նոպա է,- ասում է Ռաուլը:

-Արդեն:

-Իհարկե, երբեմն անցյալ մահվան հիշողությունները հետևանքներ են թողնում: Նա չի կարող մնալ փակ տարածությունում: Հիմա մատնահետքը թողնելու ժամանակ չէ: Արագ, պետք է ինչ-որ բան անել:

Ես մանկաբարձին կեսարյան հատում անելու անհրաժեշտություն եմ ներշնչում:

Լույս, վերջապես ազատություն: Ինչ-որ մեկի ձեռքերը հանում են ինձ բանտից, բայց ինչ-որ բան ինձ պահում է:

Դա Ջորջի դիակն է: Նա խեղդում է ինձ, կարծես թե չի ուզում ընդհանրապես ինձնից բաժանվել: Ինչպիսի սարսափ: Ես մահացա տղամարդ՝ կնոջ դիակը ձեռքերիս, և ես ծնվում եմ կին ՝ տղամարդու մնացորդներին կպած:

Բուժքույրերը ստիպված են փոքրիկ աքցաններով մեկը մյուսի հետևից բացել Ջորջի մատները, որպեսզի ինձ ազատեն:

Սըըը, մոռացիր այնցյալդ:

Հենց որ նրա մարմինը օդ դուրս եկավ, ես բերանի վերևում դրեցի հրեշտակի նշանը: Բժիշկները չափազանց զբաղված էին նարն Ջորջից ազատելով և չէին նայել Վեներայի մռութիկին:  Հակառակ դեպքում նրանք կնկատեին, թե ինչպես աղջկա քթի տակ առաջացավ փոքրիկ փոսիկը:

Վերբեր <<Հրեշտակների կայսրությունը>>

Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Տաթևիկ  Աբրահամյանի:

Նախորդ մասը: