Անակնկալ հանդիպում

-Դե ինչ, մոլագար, հաճույք ես ստանում:

Ես վեր թռա տեղիցս: Այդ ձայնը…

Այդ բոլոր մահկանացուները, ուղղակի սիրտս խառնում է: Քրտնում են, հառաչում: Եվ հետո… ցավալի է, վեջիվերջո  տեսնել այդ բոլոր մարդկանց, ովքեր սիրով են զբաղված, երբ մենք երբեք էլ չեն զգա երկրային հաճույքները:

Ես շրջվում եմ:

-Ռաուլ Ռազորբա՞կ:

Թափթփված, նիհար, արտահատված ուղղանկյուն դեմքով, բարակ քթով և գիշատիչ արտաքինով: Չի դադարում խաղալ երկար և բարակ մատներով: Վերջին անգամ  նրան տեսա Պեր Լաշեզ գերեզմանատանը:  : Նա բոլորովին չի փոխվել այդ օրվանից:  Նա միշտ գրավում էր ինձ: Նրա ինքնավստահությունը, մեծամտությունը,  հետազոտողի վստահությունը իր և իր երազանքների հանդեպ, փոխեց իմ կյանքի իմաստը:

-Ռաուլ, դու այստեղ ի՞նչ գործ ունես:

Նա հանգիստ նստեց և  ձեռքերով գրկեց ծնկները :

-Ես խնդրեցի, որ ինձ վերամարմնավորեն բույսի տեսքով, ուզում էի մի քիչ հանգստանալ: Եվ այդ իրավունքը ինձ տրվեց բացառության կարգով: Այդպես ես դարձա խաղողի որթ, խաղող էի տալիս, իմ պտուղները հավաքեցին: Վերածվեցի գինու, այնուհետև ինձ խմեցին: Հետո ես վերադարձա այստեղ՝ պահպանելով կետերի ամբողջականությունը: Իմ պահապան հրեշտակն ամեն ինչ արեց, որ ես հրեշտակի աստիճան ստանամ:

-Եթե միայն իմանայի, որ քեզ կտեսնեմ Դրախտում:

-Դրախտո՞ւմ: Դու կատակում ես: Այս դրախտը ծերանոցից վատ է: Բոլորը բարի են և այդպիսի բաներ: Ձանձրույթ և վերջ:  Արի՛ մաքրվենք այստեղից և շարունակենք հետազոտել տիեզերքը, սատանան նրան տանի:

Նա տաքանում է և թափահարում ձեռքերը:

-Այստեղ ամեն ինչ բյուրոկրատական է: Նրանք ղեկավարում են , գաղտնի նայում են,   հետևում են մահկանացուներին: Իսկ դու ասում ես հաճույք: Ես ամենից շատ վախենում էի դառնալ պաշտոնյա:  Ախ, Միշել, ավելի լավ էր մենք վերադառնայինք Երկիր և լինեինք  Մեծ Լուսավորյալներ: Մեզ ֆռացրել են: Հրեշտակներ, խայ: Իսկ եթե չարձագանքեք, այստեղ կմնանք հարյուր հազար տարի՝ հետևելով հաճախորդներին: Դա ախր դժվար աշխատանք է:

Նա առաջվա պես բռի է: Ինչ ուրախ եմ հանդիպել իմ լավ ընկերոջը: Ես թեթևություն եմ զգում: Ես այլևս մենակ չեմ: Ընկեր ներքևում, որին գտնում ես վերևում, դա իսկապես հաջողություն է:

Նա մաքրում է իր ձեռքերը շրջակա լեռների լանջերին:

-Հավատացնում եմ քեզ սա ամենահրեշավոր բանտն է:

Նայի՛ր մենք սեղմված են այս պատերի մեջ: Այո՛, մենք Դժոխքում ենք:

-Ռաուլ, դու աստվածապղծություն ես անում:

-Դե չէ: Ես լավ գիտեմ, որ Դժոխք գոյություն չունի, բայց, անկեղծ ասած, ես ափսոսում եմ, որ չկա: Ծիծաղելի կլիներ հայտնվել եռացող կաթսաների մոտ՝ կրքոտ մերկ կանանց՝ սատանուհիների ընկերակցությամբ՝ վայրագ կարմրավուն միջավայրում:Մի քիչ այնպես, ինչպես Երրորդ երկնքում, հիշո՞ւմ ես: Իսկ դրա փոխարեն ամեն ինչ միայն սպիտակ է և կապույտ, ամպեր և թափանցիկ ընկերներ, և հորիզոնում զվարճալի ոչինչ չի երևում: Էխ, գնալ այստեղից, շարժվել, քսանմեկերոդ դարի հետազոտողների հետևից արկածներ որոնելու գնալ: Ճանաչելիի սահմանը տեղաշարժել: Թանատոսյանների գիտելիքները  վերցնել: Գնալ ավելի ու ավելի՝ դեպի անհայտություն:

Նա ձեռքով գրկում է իմ ուսերը:

-Մարդկության գոյության պահից հետո, կային մարդիկ, որ ուզում էին իմանալ՝ ինչ կա սարից այն կողմ:  Եվ մենք քեզ հետ , Միեշել, պատկանում ենք նրանց թվին, ովքեր առաջինն են ուղևորվում նայելու, թե ինչ կա այնտեղ: Մենք եղել ենք ռահվիարանները և կմնանք: Այսպես, ընկերս, ես առաջարկում եմ քեզ գնալ նոր  terra incognita-այի փնտրտուքների հետևից:

Ես ուշադիր նայում եմ Ռաուլին: Նա պահպանել է Շերլոկ Հոմսի իր ձևերը և ես էլ նրա կողշղքին նման են հավատարիմ բժիշկ վաթսոնին:  Էլ ի՜նչ արկածներ նա ինձ կառաջարկի: Ընկնելով Դրախտ՝ մենք իմացանք այն ամենը, ինչ անհրաժեշտ է իմանալ, էլ ի՞նչ կարող ենք հետազոտել:

Մահ: Այո՛, ես մտածում եմ նրա մասին: Ես կցանկանայի մեռնել քնի մեջ: Ես քնում եմ և մտածում, որ երազ կտեսնեմ ու կմեռնեմ: Ես կուզեի, որ հետո ինձ վառեին: Դա էժան կնստի իմ ընտանիքի համար: Նրանք մոխրով լցված սափորը կդնեն բուխարու վրա, և  ստիպված չեն լինի հոգ տանել գերեզմանի մասին:  Ինչ վերաբերում է ժառանգությանը մմմմմմ…: Դե լավ, ես ձեզ կասեմ: Ես պահել եմ փողերը գետաձիու արձանի մեջ, որը դրված է Լյուդովիկոս XV-ի ոճով պատրաստված պահարանից ներքև: Հերիք է այն տեղաշարժելը: Նա, ով կգտնի գանձը, կարող է այն իրեն պահել:

Աղբյուրը՝ մեկը փողոցում հասարակական կարծիքի հարցման ժամանակ:

Վերբեր <<Հրեշտակների կայսրությունը>>

Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Տաթևիկ Աբրահամյանի: