Վերևի աշխարհը

Իմ ոլորտների շնորհիվ ես հետևում եմ հաճախորդներին բոլոր հնարավոր անկյուններում, կարծես թե իմ տնօրինման տակ քսան տեսախցիկ կա: Բավական է մտածել, և ես ստանում եմ  նկարը՝ մեծ պլանով: Իմ ցանկությամբ տեսախցիկները պտտվում են հաճախորդի շուրջը, որպեսզի ավելի լավ ցույց տան երկրորդական կերպարներին, այլ գործառույթները և շրջակա միջավայրը: Ես ղեկավարում եմ ոչ միայն տեսախցիկները և նկարահանման անկյունները, այլ նաև լուսավորությունը:  Ես կարող եմ իմ հերոսներին տեսնել մթության մեջ, հստակ տարբերել նրանց հորդ անձրևի տակ: Ես կարող եմ թափանցել նրանց մարմնի մեջ և տեսնել, թե ինչպես է բաբախում նրանց սիրտը, ինչպես է նրանց ստամոքսը մարսում սնունդը:  Միայն նրանց մտքերն են ինձնից թաքնված:

Ռաուլը չի կիսում իմ խանդավառությունը:

-Սկզբում դա ինձ էլ էր գրգռում: Բայց վերջում ես հասկացա իմ ամբողջ անօգնականությունը:

Նա նայում է Իգորի ոլորտին:

-Հըմ, այնքան էլ հաճելի չէ այս ամենը:

Ես հոգոց եմ հանում:

-Ես անհանգստանում եմ Իգորի համար: Մայրը նրան  ի վերջո կսպանի:

-Մայրը ատում է սեփական երեխային…- ձգձգելով բառերը ասում է Ռաուլը,- սա քեզ ոչինչ չի հիշեցնում:

Ես մտածում եմ, բայց ոչինչ չեմ կարողանում հիշել:

-Ֆելիքս,- հոգոց է հանում նա:

Ես թռչկոտում եմ: Ֆելիքս Կերբոս, մեր առաջին թանտոսյանը: Նրան ևս ատում էր սեփական մայրը: Ես սկսում են տենդային հետազոտել Իգորի  կարման և իմանում եմ, որ, իսկապես, իմ ռուս հաճախորդը  թանատոսյան մեր նախկին գործընկերոջ վերամարմնավորումն է:

-Ինչպե՞ս կարող էր դա պատահել:

Ռաուլ Ռազորբակը ուսերն է վեր գցում:

-Այդ ժամանակ <<թանատոսյան>> տերմինը դեռ լայն ճանաչում չուներ, և հրեշտակային դատարանը նրան դասակարգեց որպես <<տիեզերագնաց>>:

Ես վերհիշում եմ այդ հասարակ երիտասարդին, ով  թույլ էր տվել իր վրա փորձարկել  վտանգավոր  դեղորայքներ ազատազրկման տարիները կրճատելու համար:   Ներում շնոհելու փոխարեն նա կամավոր համաձայնվեց թանատանավիգատորյան թռիչքին: Այդպիսով նա դարձավ առաջինը, ով եղել է մեռյալների մայրցամաքում և վերադարձավ հետ: Ես մի փոքր դաժան եմ համարում , որ անցյալ կյանքում իրեն ատող մայր ունենալով հանդերձ, նա նոր կյանքում ավելի վատ ծնող ստացավ:

Ռաուլը պնդում է, որ դա նորմալ է: Եթե ինչ-որ խնդիր չի լուծվել անցյալ կյանքում , այն մեխանիկորեն տեղափոխվում է հաջորդ կյանք:

-Քանի որ Ֆելիքս Կերբոսայի հոգին չկարողացավ հասկանալ իր մորը և ոչ էլ բարձրանալ նրանից, նա կփորձի դա անել  Իգոր Չեխովի նոր կյանքում:

Երևի <<յոթերը>> կամ <<աստվածներն>> են այդպես որոշել: Եթե նրան նորից չհաջողվի լուծել խնդիրը իր մոր հետ, ինչպիսի հրեշավոր մայր կտան նրան հաջորդ կյանքում:

Ես կնճոռոտում եմ դեմքս:

Ես ինձ չեմ պատկերացնում ավելի վատ մայր, քան Իգորինը…

Ռաուլ Ռազորբակը հռհռում է:

-Դե՛,  ուրեմն վստահիր վերևի մարդկանց: Նրանք հարուստ երևակայություն ունեն, հատկապես երբ անհրաժեշտ է մարդու  համար նոր փորձություններ մտածել: Իգոր-Ֆելիքսի ապագա մարմնավորումը հավանական է կստանա հիանալի մայր, ով կխեղդի նրան խանդից:

-Դե սա ուղղակի ինչ-որ քրեական գազանություն է:

Իմ ընկերոջ դեմքն ավելի է ընդգծվում, իսկ մատները սեղմվում են և բացվում:

-Տեսնում եմ դու սկսում ես հասկանալ: Ամեն ինչ կատարվում է այնպես, կարծես թե վերևում նրանք որոշել են խփել մեր հաճախորդների գլխին այնքան ժամանակ, մինչև նրանք սկսեն արձագանքել: Նրանք կարծում են, որ միայն անդունդի խորքում  մարդը ի վիճակի է դուրս գալ մեկերևույթ: Ես չգիտեմ, ովքեր են այդ աստվածները, բայց ես համոզված չեմ, որ նրանք մարդկության բարին են ուզում:

Ռաուլ Ռազորբակը սեղմում է բռունցքները:

-Ավա՜ղ, մի փոքր: Մենք միայն հետիոտներ ենք սուրբ գոյերի բանակում: Մենք առաջավորներն ենք  և առաջինն էլ կտեսնենք աղետը, բայց որոշումները ընդունում են սպաները և ռազմավարները թիկունքում…Եվ մենք չգիտենք ինչն է նրանց շարժում:

Հանկարծակի ես զգում եմ անօգնականություն: Ռաուլը կատաղի  ցնցում է ինձ:

-Հենց դրա համար մենք պետք է ամեն գնով իմանանք, ովքեր են այդ սպաները և ինչն է նրանց շարժում, ովքեր են այդ  <<յոթերը>>, այդ <<աստվածները>>, որոնք օգտագործում են մեզ՝ հրեշտակներիս և նրանց՝ մահկանացուներին:

Առաջին անգամ, երևի թե Իգորի դժվարությունների պատճառով, ես լսում եմ իմ  հանդուգն ընկերոջ փաստերը: Բայց ես դեռ պատրաստ չեմ խախտել հրեշտակների երկրի օրենքները:

Վերբեր <<Հրեշտակների կայսրությունը>>

Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Տաթևիկ Աբրահամյանի:

Նախորդ մասը: