Երկնէր երկին, երկնէր երկիր,
Երկնէր եւ ծովն ծիրանի.
Երկն ի ծովուն ունէր եւ զկարմրիկն եղեգնիկ:
Ընդ եղեգան փող ծո՛ւխ ելանէր,
Ընդ եղեգան փող բո՛ց ելանէր.
Եւ իբոցոյն վազէր խարտեաշ պատանեկիկ:
Նա հուր հեր ունէր,
Բո՛ց ունէր մօրուս,
Եվ աչկունքն էին արեգակունք:
Մի քանի տասնամյակ առաջ այստեղ հողով ծածկված բլուր էր, և ոչ ոք չէր պատկերացնում, թե ինչ է թաքցնում հողի շերտը:
Ցուցադրված են ինչպես այստեղ՝ Էրեբունի ամրոցում գտնված իրեր, այնպես էլ Կարմիր բլուրից՝ Թեյշեբանի ամրոցից տեղափոխված գտածոներ:
-Այստեղ բոլորիս
անխուսափելի կործանում է սպասվում,-տխուր
մտածեց նա՝ տեսնելով, թե հատակին դատարկված կույտի մեջ իր դժբախտ եղբայրակիցներն առանց
ջրի ինչպես են խեղդվում և ջղաձիգ թպրտում մահվան
տանջանքների մեջ:
Հանկարծ որտեղից
որտեղ հայտնվեց մուկը:
-Լսի՛ր ,
բարի՛ մկնիկ,-աղերսեց ոստրեն: Բարի գործ արա, ինձ տար դեպի ծովը:
Մուկը հասկացող հայացքով զննեց նրան. Ոստրեն բացառիկ խոշոր ու գեղեցիկ էր, համ էլ դրա միսը պետք է որ հյութալի ու համեղ լիներ:
Մասնակիցներ՝ Միջին դպրոցի տարատարիք սովորողներ
Պատասխանատու դասավանդողներ՝ Տաթև Աբրահամյան, Ստելլա Մնացականյան, Լաերտ Գրիգորյան, Ռոբերտ Խաչատրյան
Մեկնում՝ նոյեմբերի 27-ին, Մայր դպրոցի կայանատեղիից՝ 12:00 :
Վերադարձ՝ նոյեմբերի 29-ին՝ 17:00, Մայր դպրոց
Իմ պապը տնկել է
Մեր
գյուղի
շիվերը,
Իմ
պապը
պայտել
է
Մեր
գյուղի
ձիերը:
Իմ
պապը
մեր
գյուղի
Պատերը
շարել
է
Եվ
բոլոր
կամերը
Մեն-մենակ
քարել
է:
Ջրել
է
իր
այգին,
Ու
մարգը
բահել
է,
Եվ
արդար
քրտինքով
Իր
տունը
պահել
է:
Իմ
պապը
վարել
է,
Իմ
պապը
ցանել
է,
Իսկ
հնձի
ժամանակ
Ձեռքի
մեջ
մանգաղի
Դաստակը
ցավել
է:
Իմ
պապը
հողի
հետ
Խորհել
ու
խոսել
է,
Ամպի
հետ
արտասվել,
Ջրի
հետ
հոսել
է…
Մի
օր
էլ,
երբ
հանկարծ
Ծալվել
են
ծնկները,
Զարմանքից
քարացել,
Ամոթից
շիկնել
է:
Թողել
է
նա
մաճը
Եվ
շունչը
պահել
է,
Եվ
հետո
քրտինքը
Ճակատին
պաղել
է:
Եվ
պապը
ակոսում
Պառկել
ու
քնել
է,
Խառնվել
այն
հողին,
Որ
իրեն
սնել
է:
Անապատի մեջ արշավող, անտառը թունդ հանող և ազատության մեջ մեծացած խրոխտ առյուծը թակարդի մեջ ընկավ։
Անտառից ելած՝ որս էր որոնում, շուրջն ահ սփռելուն համար մտովին հրճվում, երբ հանկարծ գլորվեց-ընկավ ու մի ցանցի մեջ իրեն բռնված գտավ։ Մի ցանց ահռելի, համրաբար շարժվող, կծկվող–գալարուն, որ մի րոպեի մեջ կաշկանդեց նրան, քաշեց, հավաքեց ու կծիկ դարձրեց։ Ոչ մի շարժում իսկ գործել չէր կարող. մի խումբ կոշտ կապեր, սարդի ճանկերով, պարզվեցին դեպ նա, և առյուծն ընկավ խճճված ու կապված…
Մռնչաց, կատաղեց, բուռն ճիգեր գործեց, ոստոստեց, կապերը կծոտեց, որչափ ուժ ուներ՝ գալարվեց, տանջվեց, բայց ո՛չ շղթան փշրեց, ո՛չ էլ ցանցը պատռեց…
Աշնան
Նորից անձրև՜, մշո՜ւշ, ա՜մպ,
Թախի՜ծ անհուն, տխրա՜նք հեզ,
Աշո՛ւն, քեզ ի՛նչ քնքշությամբ,
Ի՞նչ խոսքերով երգեմ քեզ…
Քո մշուշը, քո ոսկի
Տերևները հողմավար,
Դյութանքը քո մեղմ խոսքի,
Արցունքները քո գոհար…
Հարազատ են իմ հոգուն,
Վհատությանն իմ խոնարհ,
Ե՛վ թփերը դողդոջուն,
Ե՛վ խոտերը գետնահար…
Եվ քո երգը թախծալի
Իմ սրտի երգն է կարծես,
Աշո՛ւն, քաղցր ու բաղձալի,
Ի՞նչ խոսքերով երգեմ քեզ…
