Ձմեռն Ապարանում

Վերջին երկու օրը Երևանում այնքան ձյուն եկավ, որ կարողացանք և՛ լավ ձնագնդի խաղալ, և՛ սահնակ-դահուկ քշել: Այսպես քիչ է պատահում, բայց էլ ի՜նչ ձմեռ առանց ձյուն, ձյան պարգևած հիացմունքն ուրիշ է, ուրիշ է, երբ ձեռքերումդ պահում ես այդ սպիտակ գնդիկը, կամ նստում ձյան վրա, թռչում, ցատկոտում...

Այսպիսով, մի խումբ սեբաստացի ճամբարականներով որոշեցինք մեր օրն անցկացնել Ապարանի ջրամբարում՝ ձմռան պարգևած հրաշքը վայելելով: 

Չնայած ցածր ջերմաստիճանի կանխատեսումներին, առաջին հայացքից մռայլ թվացող օրվան, հիասքանչ ու տաք օր ունեցանք՝ առանց ցրտի ու մրսելու: 

Ապարան տանող ճանապարհին տարբեր մշակութային կոթողներ կան, որոշեցինք այցելել դրանցից մեկը՝ և՛ հետաքրքիր էր, և՛ օրը ,,կբացվեր,,:

Կանգնեցինք Սաղմոսավանքում, հիացանք ճարտարապետական շինվածքի առանձնահատկություններով, նայեցինք Քասաղի կիրճին, երգեցինք, լուսանկարվեցինք, ընդմիջում արեցինք և նորից ճանապարհ ընկանք: 

Ապարանի ջրամբարը սառած էր, բայց գեղատեսիլ և շքեղ: Ամռանն ասյտեղ հաճելի զով է, կանաչ հովիտներ են և բաց կապույտ երկինք: Ջրամբարից այն կողմ՝ մի քիչ քայլելուց հետո, բացվում է նախկին Զովունի գյուղը և ջրասույզ եկեղեցին: Գարնան էլի կգանք քայլարշավի... 

Իսկ մինչ այդ , ձյուն՝ ինչքան ուզես: Սահում ենք, ձնագնդի խաղում, գլորվում ձյուների մեջ, թռչկոտում, անգամ փորձարկեցինք դահուկները: Տարածքը շատ հարմար է, ուղեկցող շները՝ հյուրասեր, խաղալ սիրող:

Այսպիսինն է ձմեռային մարզական ճամբարը՝քայլքով, սահքով և բացահայտումներով...

Ճամփորդության ընթացքը՝ տեսանյութում.