Ցանկություններ

Ես նստած եմ թուրքական ձևով՝ճախրելով կեչու ծառի տակ: Աջում ալեկոծվում է Բեղմնավորման լիճը: Երեք ոլորտներ իմ ափերի տակ են: Ամեն անգամ, երբ ես միանում եմ որևէ հաճախորդի, փոքր ցավ եմ զգում: Կարծես թե մահկանացուների հետ կապվելը թույլ է տալիս ինձ նորից զգալ մարմինս:

Մոտենում է Էդմոն Ուելսը: Նա մատների վերջույթներով դիպչում է Իգորի ոլորտին, ափերը դնում է Վեներայի ոլորտի վրա:

-Հիմա դու, ծայրահեղ դեպքում, գիտես յուրաքանչյուրի լծակը: Նշանները Իգորի համար, երազները Վեներայի համար, կատուն Ժակի համար: Բայց ուշադիր եղիր: Երբեմն շատ լծակներ են հարկավոր, երբեմն դրանք պետք է փոխել: Սովորույթի մեջ մի ընկիր: Դե, ինչ են նրանք ցանկանում Սուրբ Ծնունդին կամ Ամանորն:

-Իգորը ցանկանում է … որ իր ծանոթներից մեկը դանակով փորին հարված ստանա: Վեներան  պլաստիկ վիրահատություն է ուզում, որ քիթը կարճացնի, իսկ ժակը պահանջում է պլասմասե խաղալիք՝ այլմոլորակայինների տիեզերանավի տեսքով: Ես իսկապես պետք է իրականացնե՞մ նրանց բոլոր ցանկությունները:

Ուսուցիչը կորցնում է համբերությունը:

-Երբ որոշեցիր հրեշտակ դառնալ, դու պարտավորվեցիր չքննարկել այդ օրենքը: Դու չպետք դատողություններ անես  նրանց ցանկությունների որակների մասին, քո դերը կայանում է նրանում, որ նրանք բավարես:

-Ո՞վ է այդպիսի օրենքներ հնարել: Ո՞վ կշահի, եթե նրանց երազանքներն իրականան: Աստվա՞ծ:

Էդմոն Ուելսը այնպիսի տեսք է ընդունում, կարծես չի լսել հարցը: Նա հակվում է ձվերի կողմը անհանգստացած տեսքով: Փոխում է դիտման անկյունները, մտածում է և ասում.

-Հիմա , երբ դու գիտես հինգ լճակները, ես քեզ կսովորեցնեմ երեք մարտավարությունները: Ամենահեշտից ամենադժվարը: Առաջինը՝ <<մտրակի և թխվածքի>> մարտավարությունը: Հարցը հաճախորդին պարգևատրմամբ կամ պատժելու սպառնալիքով շփվելուն հրելու մեջ է: Երկրորդ՝ <<տաքի և սառի>> մարտավարությունը, արագ փոխել վատ կամ լավ անակնկալները, որպեսզի հաճախորդը դառնա ավելի ճկուն:  Երրորդ՝ <<բիլյարդի գնդակի>> մարտավարությունը: Ազդել նրա վրա, ով ազդում է քո հաճախորդի վրա:

Մատուցած իմաստության բաժնով բավարարված ուսուցիչը հեռանում է: Չի հասցնում նա հեռանալ, երբ հայտնվում է ինձ գայթակղողը՝ Ռաուլ Ռազորբակը:

-Արի՛ մեզ հետ:

Մենք աննկատ անցնում ենք ծառերի միջով և հասնում ենք իջվածքին, որտեղ թուրքական ձևով նստած է Էդմոն Ուելսը և անխախտ նայում է իր ափերի տակ ճախրող միակ ոլորտին:

-Նշանակում է ուսուցիչներն իրենց հոգացության տակ ունեն  ինչ-որ հատուկ ընտրված հոգիներ:

Ձուն փայլում է:

Ուելսը շրթունքներն է շարժում: Նա ոլորտին ասում է.

-Ուելս Պապադոպուլոս, դու պատրաստ ես: Ահա ևս մի հոդված <<Բացարձակ և հարաբերական գիտելիքների հանրագիտարանի>> համար:

Եվ նա սկսում է թելադրել<< լեզուների ազդեցությունը մտածողության վրա>>  հատվածը: Ես չեմ հավատում իմ ականջներին: Էդմոն Ուելսը տեքստը թելադրում է մահկանացուին: Բայց իհարկե ոչ առաջին պատահածին, միանգամից հասկանում եմ ես: Ռաուլը ճիշտ էր: Ուսուցիչը օգտագործում է մեդիումին, որպեսզի փոխանցի իր գիտելիքները, քանի որ նա ամենից շատ վախենում է, որ իր նյութականորեն չնշագրված մտքերը կարող են անհետանալ:

-Այդ մահկանացուն, այդ Ուելս Պապադոպուլոսը, նշանակում է, գիտի ավելին, քան հրեշտակները իրենց տարածքի մասին,-շշնջում է իմ ընկերը,-արի իջնենք և նայենք նրան: Դա պետք է որ հետաքրքիր լինի:

Վերբեր <<Հրեշտակների կայսրությունը>>

Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Տաթևիկ Աբրահամյանի:

Նախորդ մասը: