Խորշի հեղուկը դառնում է դառը: Ի՞նչ է կատարվում:
-Էհե՜յ, երկվորյա՛կ, խնդիր կա, դու քնա՞ծ ես:
Երկվորյակը միանգամից չի պատասխանում:
-Ես ինձ հոգնած եմ զգում, շատ հոգնած…Ինձ մոտ այնպիսի
տպավորություն է, որ ես ներսից դատարկ եմ դառնում:
Ես փորձում եմ հասկանալ՝ ինչ է կատարվում, քանի որ
ուտում եմ համեղ ուտելիք: Դա հեղուկ է լի ուղեղով, շաքարով և նրբությամբ:
Ես հուշում եմ:
-Ես ուտում եմ քո էներգիան:
-Երևի դա այդպես է,-շշնջում է նա,- այդ ֆենոմենը ինձ
ծանոթ է:
Նա դժվարությամբ է խոսում:
-Մենք ներծծվող երկվորյակներ ենք: Ես դա գիտեմ, քանի որ
անցած կյանքում եղել եմ գինեկոլոգ –մանկաբույժ: Որոշ հիշողություններ պահպանվել
են:
-Բացատրի՛ր:
-Այսպես, մեր մեջ կա կապվածություն, փոքրիկ խողովակ, որը
կապում է մեզ անկախ մայրիկից: Դա ուղղակի բարակ երակ է, բայց այդքանն էլ հերիք է,
որպեսզի մեր միջև հեղուկի փոխանակություն լինի: Դրա համար էլ մենք այդքան լավ ենք
իրար հասկանում: Բայց, չնայած դրան, երկուսից մեկը, տվյալ դեպքում դու, չի կարող
դիմանալ, որ չներծծի մյուսից ամբողջը: Եթե մեզ մոտ օրերս այստեղից դուրս չբերեն,
դու ինձ ամբողջությամբ կխմես:
Ես սթափվում եմ:
-Եվ…
-Եվ ես
կմեռնեմ:
Նա հոգնելով լռում է , բայց ես համառում եմ:
-Իսկ նրանք՝ դրսում, տեղյակ են:
-Նրանք, երևի գիտեն երկվորյակների մասին, բայց չգիտեն,
որ դու ինձնով ես սնվում: Նրանք երեկ նույնիսկ մեզ անուններ են տվել: Դու քնած էիր,
իսկ ես ամեն ինչ լսեցի: Քեզ կանվանեն Վեներա, իսկ ինձ՝ Ջորջ: Բարև
Վեներա:
-Էէէէ..բարև
Ջորջ:
Կատաղության մեջ ես սկսում եմ խփել:
-Է՜յ,
դուք՝ դրսում, վերևում, ինչ-որ բան արեք:
Ջրեր գնացեք: Ջորջը մեռնում է:
Ես ամբողջ ուժով
դոփում եմ ոտքերով: Նա ինձ հանգստացնում է:
-Թո՛ղ:
Չափազանց ուշ է: Ես կշարունակեմ ապրել քո միջոցով: Ես միշտ այստեղ կլինեմ, քո մեջ,
իմ Վեներա:
Վերբեր <<Հրեշտակների կայսրությունը>>
Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Տաթևիկ Աբրահամյանի:
Комментариев нет:
Отправить комментарий