Իգոր: 5 տարեկան

Բազմաթիվ փորձերից հետո մայրիկը, կարծես, հրաժարվել է ինձ սպանելու մտքից: Նա խմում է, խմում է և ինձ է նայում չար աչքերով: Հանկարծ նա ինձ վրա է շպրտում բաժակը: Ես թեքվում եմ , և, ինչպես միշտ, այն դիպչում է պատին և  փշուր-փշուր  լինում:

-Գուցե ինձ չի հաջողվի  քեզ սպանել, բայց դու իմ կյանքը երկար չես թունավորի,-հայտարարեց նա:

Նա հագնում է վերարկուն, ձեռքերիցս բռնած քաշ է տալիս փողոց, կարծես գնում է գնումներ կատարելու, բայց ես կասկածում եմ, որ նա որոշել է անցնել խանութներով:  Ես համոզվում եմ դրանում, երբ նա  ինձ թողնում է, ավելի շուտ շպրտում է ինձ  մի եկեղեցու շեմին:

-Մայրի՛կ:

Նա հեռանում է արագ քայլերով, հետո հետ է գալիս և ինձ է շպրտում  ոսկեզօծված մի մեդալիոն: Ներսում հաստ բեղերով  ինչ-որ մեկի նկարն է:

-Նա քո հայրն է: Կարող ես գտնել նրան: Ի՜նչ ուրախ կլինի  նա քեզ հետ: Հաջողություն:

Ես նստած եմ թաց ձյան տակ: Ես պետք է շարունակեմ ապրել: Ձյունն ավելի է շատանում և սկսում է ինձ ծածկել:

-Ի՞նչ ես անում այստեղ, փոքրի՛կ:

Ես բարձրացնում եմ սառած դեմքս  և տեսնում եմ զինվորական հագուստով մարդու:

Վերբեր <<Հրեշտակների կայսրությունը>>

Ռուսերենից թարգմանությունը՝ Տաթևիկ Աբրահամյանի:

Նախորդ մասը: