Աշունը ճապոնական պոեզիայում

 

Նոր դպրոց, 5-2 դասարանի սովորողներ

Ղեկավար՝ Տաթև Աբրահամյան

Ճամփորդական հետաքրքիր օր

Որ ճամփորդել սիրում եմ, արդեն ակնհայտ է: Դա ինձ համար էլ էր բացահայտում, որովհետև առաջ ամեն ճամփորդության գնալիս, ստիպված էի լինում երկար ժամանակ համոզել ինքս ինձ:  Իսկ հիմա ճամփորդությունն ինձ համար կյանքը գեղեցկացնող և հետաքրքիր դարձնող երևույթներից մեկն է:

Ճանապարհը մեզ տարավ Արտաշատ մայրաքաղաքի հնավայր, Խոր Վիրապ: Խոր Վիրապում երկրորդ անգամ էի: Երկուսն էլ տպավորիչ և հետաքրքիր էին: 

Առաջին անգամ գնացի Գեղարվեստի դպրոցի սովորողների հետ, երբ ինձ նոր էին նշանակել կազմակերպիչ: Աշուն էր, աշնան ամենագեղեցիկ օրերը: Այդքան պայծառ աշուն դեռ չէի տեսել: Սակայն այդ ճամփորդությունից մեր հիշողության մեջ ավելի շատ մնաց ոչ թե եկեղեցին, այլ մոտակա այգիներից մեկում մեր ֆուտբոլային խաղը: 

Պատմություններ Եզոպոսի մասին

Եզոպոսը քաղաքում խաղաղ զբոսնում էր, նրա ճամփան կտրում է մի զինվոր, որ հարցնում է.
- Կանգնի՛ր, ո՞ւր ես գնում:
- Չգիտեմ,- պատասխանում է Եզոպոսը:
- Ինչպե՞ս թե՝ չգիտես... հապա իսկույն պատասխանի՛ր...
- Չգիտեմ,- նորից համառում է Եզոպոսը:
Զինվորը զայրանալով կանչում է պահապաններին եւ պատվիրում է բանտ տանել Եզոպոսին: Երբ ցանկանում են Եզոպոսին բռնի տանել, նա շրջվում եւ ասում է.
- Տեսա՞ր բարեկամ, ես քեզ ճշմարտությունն ասացի. ախր ես չգիտեի որ բանտ եմ գնալու...
Զինվորը ծիծաղում եւ արձակում է Եզոպոսին...

Առյուծն ու նապաստակը

Առյուծը գտավ քնած նապաստակին և ուզում էր խժռել, երբ հանկարծ տեսավ, որ կողքով փախչումէ եղջերուն: Նապաստակին թողեց ու ընկավ եղջերվի հետևից, իսկ նապաստակն աղմուկից զարթնեց ու փախավ:  Առյուծը շատ վազեց եղջերվի հետևից, բայց չկարողացավ բռնել և վերադարձավ դեպի նապաստակը: Բայց տեսնելով, որ նա էլ արդեն չքացել է, ասաց.

-Տեղն է ինձ, ձեռքիս որսը բաց  թողեցի և դատարկ հույսի հետևից ընկա:

Առյուծն ու մուկը

Քնած առյուծի մարմնի վրայով մի մուկ վազեց: Առյուծը զարթնեց, բռնեց նրան և, այն է, ուզում էր խժռել, բայց մուկը խնդրեց բաց թողնել իրեն՝ հավատացնելով, որ բարությամբ կհատուցի իր փրկության համար: Առյուծը քահ-քահ ծիծաղեց ու բաց թողեց նրան:

   Բայց, շատ չանցած այնպես պատահեց, որ առյուծն ընկավ որսորդների ճանկը, և նրան պարանով կապկպեցին ծառին: Մուկը, լսելով, նրա հառաչանքները, իսկույն ևեթ վազեց, կրծեց պարանը և ազատեց նրան՝ ասելով.

-Այն ժամանակ դու ծիծաղեցիր ինձ վրա և կարծես թե չհավատացիր ինձ, իսկ հիմա իմացիր, որ մուկն էլ կարող է երախտահատույց լինել լավության համար:

Թագավորն ու խաբեբան

Թագավորի խորհրդատուն գալիս է նրա մոտ, ասում. — Թագավորն ապրած կենա, մեր քաղաքում մի խաբեբա է հայտնվել, որը բլբլացնելով ազնիվ մարդկանցից փող է կորզում։

— Ո՞նց թե,— զարմացած հարցնում է թագավորը։

— Մենք էլ դրանից գլուխ չենք հանում։ Այդ մարդը աչքերը խորհրդավոր հառում է վրադ ու բլբլացնում։ Հետո, մինչև գլխի ես ընկնում, տեսնում ես քսակդ առել, չքացել է։ Մի անգամ նույնիսկ քաղաքի ամենախորամանկ մարդուն քթից բռնած ման ածեց։

— Խելքին մոտ բաներ չես խոսում,— ասում է թագավորը։

— էն Աստված, ճիշտ եմ ասում։

— Դե լավ, գնա էդ մարդուն բեր, տեսնենք ինձ ոնց է խաբում։ Եթե նրան չհաջողվի այդ բանն անել, զգուշացնում եմ՝ գլուխդ ուսերիդ չի մնա։

Եվ խորհրդատուն գնում է բլբլացող խաբեբայի մոտ ու ասում.

— Մեր թագավորը քեզ իր պալատն է կանչում, որ իրեն խաբես։ Լավ կլինի, ինչքան հունար ունես բանեցնես։

Կուզեի լինել

Երբ առավոտյան ժամը ութը խփում է, և ես մեր նեղ փողոցով ճամփա եմ ընկնում դեպի դպրոց, ամեն օր դեմս ելնում է մանրավաճառը. <<Ասե~ղ ու թե~լ, քորո~ց, մատանի~, սիրուն օղե~ր»- կանչում է նա: Եվ ստիպված չէ բնավ շտապելու, ստիպված չէ անպատճառ այս կամ այն փողոցում լինելու, ստիպված չէ այսինչ տեղը գնալու և մանավանդ այսինչ ժամին անպայման տուն վերադառնալու:Կուզեի ես էլ մանրավաճառ լինել, թափառել ամբողջ օրը ճամփաների վրա ու կանչել. ՙԱսե~ղ ու թե~լ, քորո~ց, մատանի~, սիրուն օղե~ր»:Երբ իրիկունները  վերադառնում եմ դպրոցից, միշտ հանդիպում եմ պարտիզպանին, որ իր ցանկապատի ետևում հող է մշակում:

«Մխիթար Սեբաստացու օրեր. կրթահամալիրի տոն», օր չորրորդ /ամփոփում/

«Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրում տոնական օրերը շարունակվում են: Ցուցահանդեսներով, նորամուտներով, վարպետության դասերով հագեցած օրեր են: Կրթահամալիրի բոլոր դպրոցները աշխույժ եռուզեռի մեջ են:

10:00-ին վարժարանային երրորդ հարկի բացումն էր: Փոփոխված , գեղեցիկ միջավայրում ավելի հաճելի է ուսանելը:

Կրթահամալիրի ուսումնական միջավայրն ավելի է նորանում և թարմանում, քանդված պատերը ստեղծում են ընդարձակ  տարածքներ, որտեղ մենք կարող են ազատ և անկաշկանդ ստեղծագործել: Այսօր՝ ժամը 10:30-ին , Մայր դպրոցում նոր ակումբ-ընթերցարանի բացումն էր:  Հյուր էին եկել  «Զանգակ»  և «Էդիթ Պրինտ»  հրատարակչություններից, ովքեր իրենց հրատարակած գրքերից նվիրեցին նորաբաց ակումբ-ընթերցասրահին: Իսկ վերջում կազմակերպվել էր հյուրասիրություն:

11:00-ին դարձյալ Մայր դպրոցում Ռոբոտիքս սրահի բացումն էր: Ցուցադրված էին կրթահամալիրի սովորողների պատրաստած ռոբոտները: Սրահում աշխատանքային եռուզեռ էր, ցանկացողները կարող էին մասնակցել ռոբոտաշինության աշխատանքներին: Ռոբոտները տարբեր էին, աշխատանքային խումբը ցուցադրեց նրանց կարողությունները:

Արա Գեղեցիկ և Շամիրամ

Արամի մահից հետո Հայաստանի թագավոր է դառնում նրա որդուն՝ Արա Գեղեցիկին։ Այդ ժամանակ Ասորեստանում դեռևս թագավորում էր Նինոսը, որը նույնպիսի արքայական շնորհների է արժանացնում Արային, ինչպես նրա հորը՝ Արամին։ Իսկ Նինոսի կինը՝ Շամիրամը, բազում տարիներ լսած լինելով Արայի անզուգական գեղեցկության մասին, ցանկանում էրտեսնել նրան, բայց ամուսնու ահից չէր համարձակվում իր ցանկությունն իրականացնել։

Երբ վախճանվում է Նինոսը, Շամիրամը չի կորցնում պահը, պատգամավորներ է առաքում Արա Գեղեցիկի մոտ, ճոխ ընծաներով, բազում աղերսանքներով ու պարգևների խոստումով խնդրում է Արային գալ Նինվե, կամ ամուսնանալ իր հետ և բոլորի վրա թագավորել, կամ էլ իր  ցանկությունը կատարել և մեծամեծ նվերներով ու խաղաղությամբ իր երկիրը վերադառնալ։ Շամիրամի պատգամավորները գալիս են Հայաստան, բայց Արան կտրականապես մերժում է Շամիրամի կամքը կատարել։ Պատգամագնացությունները կրկնվում են մի քանի անգամ՝ Շամիրամի նորանոր խոստումներով, հորդորներով ու աղաչանքներով, սակայն ամեն անգամ արժանանում են Արայի մերժմանը։

Մխիթար Սեբաստացի

Մխիթար Սեբաստացին ծնվել է 1676 թվականին Սեբաստիա քաղաքում: Իսկական անունը Մանուկ է: Կոչվել է Սեբաստացի, որովհետև Սեբաստաիա քաղաքում էր ծնվել, իսկ հին սովորության համաձայն մարդկանց կոչում էին իրենց բնակավայրի անունով:  Սկզբում սովորել է Սեբաստիայի Սուրբ Նշան, ապա Էջմիածնի, Սևանի վանքերում: 1701 թվականին Կոստանդնուպոլսում հիմնադրել է միաբանություն: 1706 թվականին Հունաստանի Մեթոն բերդաքաղաքում ձեռնամուխ է եղել վանքի կառուցման:

1717 թվականին Վենետիկի Սուրբ Ղազար կղզին շնորհվել է միաբանությանը:  Այստեղ Սեբաստացին կառուցել է եկեղեցի, բացել դպրոց: Սուրբ Ղազար կղզում նա զբաղվել է բանասիրական հետազոտական աշխատանքով, կատարել թարգմանություններ, հրատարակել գրքեր:

Անդաստան

Արևելյան կողմն աշխարհի
Խաղաղությո՜ւն թող ըլլա…
Ո՛չ արյուններ, քրտինք հոսին
Լայն երակին մեջ ակոսին.
Ու երբ հնչե կոչնակն ամեն գյուղակի՝
Օրհներգությո՜ւն թող ըլլա:

Արևմտյան կողմն աշխարհի
Բերրիությո՜ւն թող ըլլա…
Ամեն աստղե ցող կայլակի,
Ու ամեն հասկ ձուլե ոսկի.
Եվ ոչխարներն երբ սարին վրա արածանին՝
Ծիլ ու ծաղի՜կ թող ըլլա: