Մայրենի ․ ընթերցման և փոխադրման նյութեր

Արևմտհայերեն  առակներ

ԱՌԻՒԾԸ ԵՒ ՄԱՐԴԸ

Զօրաւոր առիւծ մը, որ նստած էր ժայռի մը վրայ, կը տեսնէ որ գազանները
սարսափահար կը վազէին։ Առիւծը կը հարցնէ, թէ ինչո՞ւ կը փախէին եւ
որմէ՞ կը վախնային։
—Դուն ալ փախիր,- կ’ըսեն,- որովհետեւ մարդը կու գայ։
—Ո՞վ է մարդը,- կը հարցնէ Առիւծը,- եւ ի՞նչ է անոր ուժը, որ կը փախիք
անկէ։
—Կու գայ եւ քեզի ալ կը վնասէ,- կ’ըսեն։
Իր ուժերուն վստահ՝ Առիւծը կը մնայ իր տեղը։ Եւ ահա կու գայ հողագործ
մարդ մը։
—Եկուր կռուինք,- կ’ըսէ հպարտ Առիւծը։
—Շատ լաւ,- կ’ըսէ մարդը,- բայց քու զէնքերդ հետդ են, մինչ իմիններս
տունն են։ Քեզ կապեմ, որպէսզի չփախիս, իսկ ես երթամ եւ բերեմ զէնքերս,
որպէսզի կռուինք։
Առիւծը կ’ըսէ.
—Երդում ըրէ, որ պիտի գաս եւ ես կ’ընդունիմ ըսածդ։
Մարդը երդում կ’ընէ եւ Առիւծը կը համաձայնի կապուիլ։
Մարդը կը հանէ պարանը եւ Առիւծը պինդ կը կապէ կաղնիի ծառին, ապա
ծառէն կը կտրէ հաստ ճիւղ մը եւ կը սկսի զարնել Առիւծին։
Առիւծը կը գոչէ.
—Աւելի զօրաւոր եւ անխնայ զարկ կողերուս, որովհետեւ այս խելքիս միայն
այսպիսի ծեծ կը վայելէ։

ԻՆՉՊԷՍ ՉԱՓԵՍ, ԱՅՆՊԷՍ ԱԼ ԿԸ ՉԱՓՈՒԻՍ

Տղայ մը օր մը կը զայրանայ իր ծերացած հօրմէն, զայն կ՚առնէ ուսին, կը
տանի անտառ մը, հոն կը ձգէ ու տուն կը դառնայ։
Տարիներ ետք կ’ամուսնանայ, որդի մը կ՚ունենայ, կը խնամէ ու կը մեծցնէ
զայն։ Սակայն, այս տղան ալ հօրը պէս երախտամոռ* կ՚ըլլայ։
Օր մըն ալ, երբ ասոր ալ սիրտը կը նեղուի, կ՚առնէ հայրը ուսին ու սարն ի
վեր կը բարձրանայ։
—Տղա՛ս, զիս հոս ձգէ ու ե՛տ գնա,— կ՚ըսէ հայրը։
—Իսկ ինչո՞ւ ճիշդ հոս,— կը հարցնէ տղան։
—Ես հայրս մինչեւ այս ծառն եմ բերած,— կը պատասխանէ հայրը հոգոց
հանելով։
Կազմող եւ մշակող՝ Արմէն Սարգիսեան
Արեւելահայերէնէ արեւմտահայերէնի վերածեց՝ Արթուր Անդրանիկեան

ՈՒԽՏԱՒՈՐ ԱՂՈՒԷՍԸ
Օր մը Աղուէսը կ՚ ըսէ Աքլորին.
-Ի՜նչ աղուոր ու անոյշ կ’երգես, ո՜վ Աքլորիկ։ Երանի՜ գիշեր-ցերեկ հոս
նստէի ու անոյշ ձայնդ լսէի։ Ափսո՜ս, որ վաղուընէ պիտի զրկուիմ քեզ
լսելու հաճոյքէն. մեղաւորս Սուրբ Կարապետ ուխտի պիտի երթայ։
Սիրունի՛կ Աքլոր, կը խնդրեմ զիս հաւնոց առաջնորդէ, որպէսզի մեղքերուս
համար թողութիւն խնդրեմ հաւերէն։
Այս քաղցր խօսքերէն Աքլորին սիրտը կը կակուղնայ ու ան կ’ըսէ.
-Երթանք, քեզի ցոյց տամ հաւանոցը:
Աղուէսը Աքլորին ետեւէն կը մտնէ հաւաբուն, կը խեղդէ բոլոր հաւերը ու
կ’ուտէ զանոնք, յետոյ ալ կ’ուտէ Աքլորը անոր ըսելով.
-Իմ սիրունի՛կ Աքլոր, գիտե՞ս, թէ ի՜նչ դժուար պիտի ըլլար Սուրբ
Կարապետ անօթի փորով ուխտի երթալը…
Կազմող եւ մշակող՝ Արմէն Սարգիսեան
Արեւելահայերէնէ արեւմտահայերէնի վերածեց՝ Արթուր Անդրանիկեան

ՏՈ՛ՒՐ ՀԱ ՏՈ՛ՒՐ
Մարդ մը անընդհատ կ’աղօթէր Աստուծոյ ու կը խնդրէր.
-Աստուա՜ծ, գոնէ անգամ մըն ալ ինծի՛ տուր, ի՞նչ կ՚ ըլլայ։ Տո՜ւր, որպէսզի
քիչ մըն ալ ես մարդավարի* ապրիմ։
Աստուծոյ հրեշտակներէն մէկուն խիղճը կը տանջէ։ Ան
կ’երթայ Բարձրեալին* քով ու կ’ըսէ.
-Տէ՜ր Աստուած, ոչ ոք խնդրանքով այդքան կ’աղօթէ Քեզի։ Մեղք է ան։
Անգամ մըն ալ այդ Մարդուն տուր։
-Ըսելիք չունիմ, կ’օգնեմ, կու տամ։ Բայց բազկաթոռին վրայ երկնցեր է ու
կ’ըսէ՝ տո՛ւր հա տո՛ւր։ Նման մէկուն ինչպէ՞ս տամ։ Անիրաւը գոնէ տեղէն
վեր ելլէր, գործ մը ընէր, ես ալ օգնէի՝ տայի…։

Կազմող եւ մշակող՝ Արմէն Սարգիսեան
Արեւելահայերէնէ արեւմտահայերէնի վերածեց՝ Արթուր Անդրանիկեան

ԱԳԱՀ ՄԱՐԴԸ

Ագահ ու աչքը ծակ մարդ մը Աստուծմէ հետեւեալը կը խնդրէ.
-Տէ՛ր Աստուած, այնպէս ըրէ, որ ի՛նչ բանի որ դպչիմ՝ ոսկի դառնայ։
Աստուած կը կատարէ անոր ուզածը։ Ագահը դանակ կ՚առնէ որ հաց կտրէ,
սակայն ո՛չ միայն դանակը ոսկի կը դառնայ, այլեւ՝ հացը։
Լեղապատառ*՝ կ’երթայ ջուր խմելու. գաւաթին հետ… ջուրն ալ ոսկի կը
դառնայ։ Ինչի որ դպչի՝ ոսկիի կը վերածուի։
-Վա՜յ, Աստուած իմ, այս ի՞նչ փորձանք բերիր գլխուս, չե՛մ ուզեր, ա՛լ ոսկի
չեմ ուզեր, միայն կը խնդրեմ, որ լաւութիւնդ ետ վերցնես…։
Աստուած ագահ մարդուն աղաչանք-պաղատանքին չ’արձագանգեր, եւ ան
ոսկիի մէջ թաղուած, այնքա՜ն անօթի-ծարաւ կը մնայ, որ քանի մը օրէն կը
մեռնի…։
Կազմող եւ մշակող՝ Արմէն Սարգիսեան
Արեւելահայերէնէ արեւմտահայերէնի վերածեց՝ Արթուր Անդրանիկեան

ՄՈՒԿԵՐՈՒ ԺՈՂՈՎԸ
Անգամ մը մուկերը ժողովի կը հաւաքուին խորհելու, թէ ի՞նչ ընեն կատուին
յարձակումներէն զգուշանալու համար։
-Եկէ՛ք կատուին վիզէն զանգակ մը կախենք։ Կատուն երեւալուն պէս,
զանգակը ձայն կը հանէ, մենք ալ կը լսենք ու կը փախչինք, — կ’ըսէ մուկ մը։
-Ի՜նչ հրաշալի բան խորհեցանք,- կ’ըսեն մուկերը։
Ուրիշ մուկ մըն ալ թէ՝Հրաշալի ըլլալու հրաշալի է, բայց թող մէջտեղ ելլէ ան, որ կրնայ զանգակը
տանիլ ու կատուին վիզէն կախել…
Բոլորը իրարու կը նային ու …քար լռութիւն կը տիրէ…

ԵՐԵՔ ՀԱՐՈՒՍՏ

Երեք հարուստ կը վիճին ու վէճը հարթելու համար կ՚երթան Խիկար
իմաստունին քով.
—Մենք եկած ենք գիտնալու, թէ մեզմէ ո՞վ հարուստ է։
—Դու՛ն խօսիր,— կը դիմէ իմաստունը առաջին մարդուն։
—Ես ոսկիի ու արծաթի, տուն ու տեղի, ունեցուածքի եւ արտ ու դաշտի տէր
եմ, հարստութեանս չափ ու սահման չկայ։
—Հիմա ալ դո՛ւն խօսէ տեսնենք,—կը դիմէ երկրորդին։
—Ես թէեւ թագաւորին զօրապետն եմ, բայց իրմէ երեք անգամ աւելի
հարուստ եմ։
—Իսկ դո՛ւն ինչ կ՚ըսես,— կը դիմէ Իմաստունը երրորդին։
—Ի՞նչ ըսեմ։ Ես ո՛չ պաշտօն ունիմ, ո՛չ ոսկի, ո՛չ արծաթ, ո՛չ ալ արտ ու
դաշտ։ Ես գիտուն մարդ մըն եմ, ունեցած-չունեցածս գլխուս մէջն է։
Երեքը լսելէն յետոյ Խիկար Իմաստուն կ՚ըսէ.
—Ձեզմէ ամէնէն հարուստը գիտունն է. անոր հարստութիւնը մնայուն ու
անվերջանալի է եւ ոչ ոք կրնայ զայն խլել անկէ…։

Գրաբար

Զրուցեն զսմանէ եւ պառաւունք, եթէ արգելեալ կայ յայրի միում, կապեալ երկաթի շղթայիւք. եւ երկու շունք հանապազ կրծելով զշղթայսն` ջանայ ելանել եւ առնել վախճան աշխարհի. այլ ի ձայնէ կռանահարութեան դարբնաց զօրանան, ասեն, կապանքն:

Վասն որոյ եւ առ մերով իսկ ժամանակաւ բազումք ի դարբնաց, զհետ երթալով առասպելին` յաւուր միաշաբթւոջ երիցս կամ շորիցս բախեն զսալն, զի զօրասցին, ասեն, շղթայքն ՛

Արտաւազդայ:

Կարդա այսպես.

կայ - կա

շղթայիւք - շղթայյուք

ջանայ - ջանա

միաշաբթւոջ - միաշաբթվոջ

Արտաւազդայ - Արտավազդա

Բառարան

Զրուցեն - զրուցում են, պատմում են

զսմանէ –սրանից, սրա մասին

եթէ - այստեղ` թե

արգելեալ կայ - այստեղ` փակված է, բանտարկված է

յայրի միում - մի այրում(այր - քարանձավ)

կապեալ –կապված

շղթայիւք - շղթաներով

հանապազ –միշտ

զշղթայսն - շղթաները

ջանայ - ջանում է

առնել վախճան աշխարհի - աշխարհի վերջը տալ, աշխարհը վերացնել

այլ – այստեղ` բայց

ի ձայնէ կռանահարութեան դարբնաց - դարբինների կռանահարության ձայնից

զօրանան - զօրանում են, ամրանում են

ասեն - ասում են

վասն որոյ - որի պատճառով

առ մերով իսկ ժամանակաւ - մեր ժամանակներում իսկ, մեր

 ժամանակներում էլ

բազումք ի դարբնաց - դարբիններից շատերը

զհետ երթալով առասպելին - հետևելով առասպելին

յաւուր միաշաբթւոջ - կիրակի օրը

երիցս կամ չորիցս - երեք կամ չորս անգամ

բախեն - այստեղ` խփում են

զի - որ, որպեսզի

զօրասցին - այստեղ` ամրանան

Խնդրեցէ՛ք՝ եւ տացի ձեզ, հայցեցէ´ք՝ եւ գտջիք, 

բախեցէք՛ եւ բացցի ձեզ։ Զի ամենայն որ խնդրէ՝ առնու, եւ որ հայցէ` 

գտանէ, եւ որ բախէ` բացցի նմա։   

                                                                                                                   

տացի               - տրվի, կտրվի, պիտի տրվի, տրվելու է

հայցել              - խնդրել, աղաչել, աղերսել, պահանջել, կամենալ, փնտրել, որոնել

զի                         - որովհետև, քանի որ, թե

բացցի              - բացվի, կբացվի, պիտի բացվի, բացվելու է

գտջիք               - գտնեք, կգտնեք, պիտի գտնեք, գտնելու եք

առնու              - առնում է, վերցնում է

Ոչ ոք կարէ երկուց տերանց ծառայել. կամ զմին ատիցէ եւ զմիւսն սիրիցէ, կամ զմին 

մեծարիցէ եւ                զմիւսն արհամարհիցէ։                                           (Մատթէոս  Զ,  24)

ոք                          - մեկը, ինչ-որ մեկը, մի մարդ

ոչ կարէ                     - չի կարող

երկուց տերանց  - երկու տիրոջ

զմին                        - մեկին

ատիցէ                       - ատի, կատի,պիտի ատի

Որսորդն եւ կաքաւն

Որսորդն կալաւ կաքաւ մի եւ կամէր զենուլ: Եւ ասէ կաքաւն.

 - Մի՛ սպանանէր զիս, զի ես խաբեցից զբազում կաքաւս ու ածից յականատս քո:

Եւ ասէ որսորդն.

 - Այժմ ստուգիւ մեռցիս ի ձեռաց իմոց, զի զսիրելիս եւ զազգականս քո մատնես ի մահ:

 

Բառարան

կալաւ - բռնեց

զենուլ - մորթել

ասէ - ասում է

զիս - ինձ

 զի - որ, թե, որովհետև, որպեսզի

խաբեցից - խաբեմ, կխաբեմ, պիտի խաբեմ, խաբելու եմ

ածից - բերեմ, կբերեմ, պիտի բերեմ, բերելու եմ

ականատ - թակարդ

յականատ - (դեպի) թակարդները, թակարդներում

ստուգիւ - ստուգապես, իսկապես

մեռցիս - մեռնես, կմեռնես, պիտի մեռնես, մեռնելու ես

ի ձեռաց - ձեռքից

զսիրելիս - սիրելիներին

զազգականս - ազգականներին

մատնես - մատնում ես

ի մահ - մահվան

Լավ է կոյր աչօք, քան կոյր մտօք: 

Կարդա այսպես.

լաւ - լավ

կոյր - կույր

Բառարան

աչօք - աչքով

մտօք - մտքով

Արծիւ եւ նետ

Արծիւն երթայր յերկինս, եւ հարին զնա նետիւ: Եւ նա զարմացաւ, թէ ո՞վ զայս արար: Հայեցաւ եւ ետես զնետն` զփետուրն իւր եւ ասէ.

 - Վա՛յ ինձ, զի յինէն է պատճառ սպանման իմոյ:

 

Բառարան

երթայր - գնում էր

յերկինս - երկնքում

հարին - խփեցին

զնա - նրան

նետիւ - նետով

արար - արեց

հայեցաւ - նայեց

ետես - տեսավ

իւր - իր

ասէ - ասում է

զի - որ, որովհետև, քանի որ

 Սա առաջին եղեալ ի կանանցն Արտաշիսի` ծնանի նմա զԱրտաւազդ եւ զայլս բազումս:

 

Աշխարհաբար

Սա (Սաթենիկը) Արտաշեսի կանանց մեջ առաջինը դառնալով` (նրա համար) ծնում է Արտավազդին ուրիշ շատ զավակներ:

Կտակ վասն գանձի

Իմաստասէր ոմն աղքատ ունէր ծոյլ որդիս եւ ի ժամ մահուն կոչեաց զորդիսն եւ ասէ.

 - Ո՛վ որդեակք, բազում գանձ կայ պահեալ ի հարցն իմոց յայգին մեր, իսկ զտեղին ոչ ցուցանեմ ձեզ, այլ որ աշխատի ևւ խորագոյն փորէ, նա գտանէ զգանձն:

Եւ յետ մահուն հօրն, սկսան որդիքն ջանալ մեծաւ աշխատութեամբ եւ խորագոյն վարէին, եւ ամէն մէկ իւրն ջանայր, զի ինքն գտցէ զգանձն:

Եւ սկսաւ այգին աճիլ եւ զօրանալ եւ ետ բազում պտուղ եւ ելից զնոսա գանձիւ:

 

Բառարան

ոմն - մի մարդ, մեկը (ոմն աղքատ – մի աղքատ մարդ)

որդիս - որդիներ

ի ժամ մահուն - մահվան ժամին

կոչեաց - կանչեց

զորդիսն - որդիներին

որդեակք - որդյակներ

պահեալ - պահված

ի հարցն իմոց - իմ հայրերից, իմ հայրերի կողմից

յայգին - այգում

զտեղին - տեղը

ոչ ցուցանեմ - ցույց չեմ տալիս

որ - ով, ով որ

խորագոյն - ավելի խոր

փորէ - այստեղ` փորի

գտանէ - այստեղ` կգտնի

յետ մահուան հօրն - հոր մահվանից հետո

մեծաւ աշխատութեամբ - մեծ չարչարանքով

վարէին - վարում էին

իւր ջանայր - ինքն էր ջանում (ձգտում էր)

զի - որ, որպեսզի

գտցէ - գտնի, կգտնի, պիտի գտնի, գտնելու է

ետ - տվեց

ելից - լցրեց

զնոսա - նրանց

գանձիւ - գանձով

Արծիւ եւ նետ

Արծիւն երթայր յերկինս, եւ հարին զնա նետիւ: Եւ նա զարմացաւ, թէ ո՞վ զայս արար: Հայեցաւ եւ ետես զնետն` զփետուրն իւր եւ ասէ.

 - Վա՛յ ինձ, զի յինէն է պատճառ սպանման իմոյ:

 

Բառարան

երթայր - գնում էր

յերկինս - երկնքում

հարին - խփեցին

զնա - նրան

նետիւ - նետով

արար - արեց

հայեցաւ - նայեց

ետես - տեսավ

իւր - իր

ասէ - ասում է

զի - որ, որովհետև, քանի որ

Ոչ է պիտոյ բժիշկ կարողաց` այլ հիւանդաց:

 

Կարդա այսպես.

պիտոյ - պիտո

Ձմեռն էանց, անձրեւք անցին եւ գնացեալ մեկնեցան: Ծաղիկք երեւեցան յերկրի մերում, ժամանակ եհաս հատանելոյ, ձայն տատրակի լսելի եղեւ յերկրի մերում: Թզենի արձակեաց զբողբոջ իւր, որթք մեր ծաղկեալք ետուն զհոտս իւրեանց: Արի եկ, մերձաւոր իմ, գեղեցիկ իմ, աղաւնի իմ, եւ եկ դու: Երեւեցո ինձ զերեսս քո եւ լսելի արա ինձ զբարբառ. զի բարբառ քո քաղցր է, եւ տեսիլ քո գեղեցիկ:

 

Կարդա այսպես.

յերկրի - հերկրի

հատանելոյ - հատանելո

զբողբոջ - ըզբողբոջ

իւր - յուր

զհոտս - ըզհոտըս

իւրեանց - յուրյանց

զբարբառ - ըզբարբառ

 

Բառարան

էանց - անցավ

անձրեւք - անձրևներ (ը)

անցին - անցան

գնացեալ - գնացած, գնացել, գնալով (այստեղ` նաև գնացին)

մեկնեցան - մեկնեցին, հեռացան

ծաղիկք - ծաղիկներ (ը)

յերկրի մերում - մեր երկրում

եհաս - հասավ

հատանելոյ - էտելու

ձայն տատրակի - տատրակի ձայն (ը)

զբողբոջ իւր - իր բողբոջը

որթք մեր ծաղկեալք - մեր ծաղկած որթերը

ետուն - տվեցին

զհոտս իւրեանց - իրենց հոտերը` բույրերը

արի - վեր կաց

երեւեցո - երևեցրու, ցույց տուր

զերեսս քո - քո երեսը

զբարբառ քո - քո խոսքը

տեսիլ քո - քո տեսքը

Որպես կամիք թէ արասցեն ձեզ մարդիկ, այնպէս արասջիք եւ դուք նոցա:  

                                                                                                                                

կամիք              - կամենում եք

արասցեն         - անեն, կանեն, պիտի անեն, անելու են

արասջիք         - արեք, անեք, կանեք, պիտի անեք, անելու եք

Բարբառային պատմություններ 

Հոր տան գին

 Մի մարդ գուզա հուր տղին տուն առնի, որ բաժնա։ Տողին կուղարկա՝ տուն առնելու, կըսա. 

— Կխարցում, որ տուն խոր սարքուկն էղավ կառիս, որ տղի սարքուկն էղավ չառիս: 

Տղեն կերթա, գիքա, կըն.

 — Ա՛յ խեր, էդ տունը տանտիրոջ խոր սարքուկն ա։ 

— Առանք. — կըսա էս մարդ։ . Կերթան, տուն կառին: 

Էն մեկել տարին էս մարդը իր մեկել տղին կկարգա։ Ասել ա էս մարդուն համաշա վատ խարսներն ա ռանտ գիքան, գուզա էս տղին էլ բաժնա: 

| Տղին կըմա. ՝ 

— Գնա քու համար տուն շուռ արի, որ խոր սարքուկն էղավ կառանք, տղի մարքուկն էղավ ձեն–ձու չանես։ . 

Տղեն կերթա, գիքա, կըսէ. , — խոր սարքուկն ա: 

- Առանք, — կըս:- էս մարդ։ Մե հուրիշ մարդ էնդեղից գհելի, կընա. 

— Ա՛յ ախպեր, էդ ինչ հաշիվ ա, համաշա խոր սարքուկ տներն ա կառիս:  էդ մարդ կծիծաղա, կըսե. : 

– Խոր սարքուկ խեզեր մանեթի գործ որդին մե կոպեկի կիտա, հուր | աարքուկ մե կոպեկի գործ խեզեր մանեթի չիտե։ 

Հուր — իր ։ Տուն շուռ արի - ման արի, 

տուն փնտրիր 

Ձեն-ձու — ձայն-ծպտուն 

Կըս — ասում է 

| խոր — հոր 

Համաշա — միշտ 

 Խեզեր — հազար 

{Ռաստ գիքան — հանդիպում են 

ԱՇԽԱՐՀԻ ԱՄԵՆԱԱՐԱԳԱՎԱԶԸ, ԱՄԵՆԱԳԵՐՆ ՈՒ ԱՄԵՆԱՔԱՂՑՐԸ 

Ցանքսի վախտն ա ըլում: Մի քյասիբ մի թայ եզն ա ունենում, քինում ա՝ մի հարստից մի թայ եզն ա վեր ունում: Պիրում ա էս քյասիբ մար թը, ցանքսը անում ա, էլ ետ եզը տալիս ա հարուստին։ Անցնում ա մի վախտ, էս հարուստի 

եզը սատկում ա: էս հարուստը գալիս ա էն քյասիբի մոտ ու ասըմ . 

— Իմ եզը տուր, դու ես մեղավոր, որ իմ եզը սատկել ա, ով գիտի ինչ էս  արել, որ հայվանը ոտները տնգել ա։ 

Վերջը էս հարուստը գնում ա դատարան բողոքի, թե թող քյասիբը մի եզ տա ինձ: Դատավորն էլ ասըմ ա. 

 — Մի հանելուկ կասեմ, որըդ քթնի, նա էլ դատը կշահի։ 

Ասըմ ա. 

— Աշխարհքի արագավազը ինչն ա, աշխարհքի չաղը ինչն ա, աշխարհքի ամենաքաղցր բանը ինչն ա։ Իրեք օր ձեզ ժամանակ, իրեք օրից էլեդ կգաք: 

էս քյասիբը գնըմ ա տուն, տխուր նստոըմ օջախի մոտ ու սկսում փետով կրակը խառնել: էս քյասիբն էլ մի սիրուն, խելոք աղջիկ ա ունենոմ: էս աղչիկը որ տենըմ ա հերը կրակն Ա խառնում, հարցնում ա. . 

| - ՛ հեր, ինչ ա ըլել, խի էս տըհե անհանգիստ: 

_55– 

։ 

Հերը աղջկանը պատմում ա: Աղչիկը հորը ասըմ ա. 

-- Ա՜ հեր, դարդ մի անի, քնի, իրեք օր եդը վեր կկենան, կգնան դատավորի մո՞տ կասես պատասխանը։ ք՝ Իրեք օրը որ թամամում ա, աղչիկը հորը հանելուկի պատասխանը ասըմ 

ա ու ղարկում դատավորի մոտ։ Դատավորը անըմ Ալ. . 

| m: Դե, ասեք տենչամ, հրն ա ամենաարագավազը, որն ա ամենաչաղը, որն ա ամենաքաղցր բանը։ 

էս հարուստը՝ ասըմ ա. 

– Դատավոր ջան, էտ քու համարակ հարցերի պատասխանը էս ա. ամենաարագավազը ձին ա, ամենաչաղը խոզն ա, ամենաքաղցրը մեղրն ա: 1. Հմի էլ դատավորը քանիսին ա հարցնըմ: Քյասիբը Ասըմ . , 

— Աշխարհքի ամենաարագավազը միտքն ա, ամենաչաղը հողն ա, ամենաքաղցրը քունն ա։ . Ըստի դատավորը ասըմ ա. 

— Ապրես, դու գտար։ 

էսպես քյասիբը ուրախ-ուրախ ետ ա գալի իրա տուն։ |————— 

Վախտ — {{{ամանակ 

Թա) — կենտ, զույգի մեկը | Պիրել — բերել էլեդ. — նորից Աարկել — ht" արձ: 

Քյասիբ — աղքատ Schե - այդպես Ոտները տնգել — նետվել Թամամել — լրանա: